Pierwsze polskie wydanie szkiców wybitnego eseisty, powstałych w latach 1929–1960. Pisarz próbuje znaleźć klucz do zrozumienia epoki – jej tragicznych dziejów oraz zmieniających się jak w kalejdoskopie literackich mód. Stale powraca do wielkich tematów współczesności, takich jak upadek, katastrofa, egzystencja i wolność, a w eseju tytułowym podejmuje temat nieumiejętności przewidywania katastrof historycznych przez cywilizację Zachodu. Z drugiej strony, Stempowski odkrywa drugie, nieznane może oblicze – znakomitego gawędziarza, a nawet humorysty. Przypomina krajobraz starej Warszawy, zapraszając w podróż do świata, który bezpowrotnie przeminął, a także przywołuje młodości Ely Culbertsona – pomysłodawcy systemu licytacji i rozgrywki brydżowej.

Andrzej Dobosz o książce Eseje dla Kassandry, fragment opublikowany na portalu Teologia Polityczna