Jeden ze sztandarowych tekstów dekonstrukcji, w którym Derrida nawiązuje dialog z własnymi źródłami, czyli z wielością stylów filozofowania Nietzschego. Styl (po francusku: style) wyraża stosunek do świata, ale oddziałuje na rzeczywistość jak sztylet (po francusku: stylet), który „wychodzi naprzeciw, przełamuje atak, rozpruwając wrogi obszar”. Styl spina świat ostrogą, jest jak broń, jak ostrze, jak stalówka pióra (po francusku: stylo). Filozofować to rozpruwać świat tą bronią, którą – zdaniem Derridy – Nietzsche posłużył się w nowy sposób. Wielość stylów Nietzschego to decydujący krok w filozoficznym uświadomieniu, że zachodnia tradycja filozoficzna opierała się na metafizyce obecności. Tropienie i rozbrajanie metafizyki obecności jest właśnie celem, przedmiotem i sensem dekonstrukcji.