Guy Debord

W latach pięćdziesiątych był współzałożycielem Międzynarodówki Sytuacjonistycznej, grupy skupiającej artystów i intelektualistów, która jako cel wyznaczyła sobie refleksję nad nowym zachodnim społeczeństwem. Potrzeba takiej refleksji łączyła się nie tylko z żywą jeszcze tragedią wojny, ale także z dominującą rolą, jaką w społeczeństwie odgrywać zaczęły po wojnie masowe środki komunikowania. Stosowaną przez grupę metodą był właśnie „sytuacjonizm” – worzenie konkretnych sytuacji społecznych, których walor interpretacji, wynikał z przewrotnego posłużenia się nimi (détournement). Taka metoda krytycznej analizy, a także prowadzone w ramach grupy badania nad teorią „zawalenia się świata”, to źródła socjologicznej i filozoficznej refleksji Deborda. Cała jego twórczość skupiona jest na funkcjonowaniu społeczeństwa mass mediów, nad konsekwencjami kulturowymi i społecznymi kolejnych rewolucji technologicznych. Społeczeństwo spektaklu, to jego najsłynniejsza książka. Stała się ona mitem „maja 68”. Nieczęsty to przypadek książki, której pewna zamierzona prowokacyjność nie przeczy klasycyzmowi: pierwsza z tych cech zaowocowała bowiem ożywioną dyskusją nad modelem zachodniego społeczeństwa i przyniosła jej w konsekwencji powszechne uznanie. Wyraziło się ono przede wszystkim wpływem, jaki myśli jego wywarły zarówno na filozofię uniwersytecką, jak i na politykę społeczną. W kolejnych swoich książkach Debord pogłębiał swe analizy, podkreślając, że w niczym nie podważają one wcześniej już określonych pozycji. Sam wybrał sobie 30 listopada 1994 roku na datę swojej śmierci.