Ladislav Klima

(1878–1928) 

Czeski pisarz, eseista, dramaturg i filozof-samouk. Nie ukończył edukacji. W 1878 roku wyrzucono go z gimnazjum za obrazę monarchii habsburskiej, przez krótki czas uczęszczał do szkoły w Zagrzebiu, którą jednak porzucił. Pracując dorywczo, mieszkał na zmianę w Tyrolu, Pilźnie, Zurychu i Pradze. Żył także ze sporadycznych honorariów i dzięki pomocy przyjaciół. Inspiracji szukał w książkach Schopenhauera, Nietzschego i Otokara Brezina, czeskiego poety-symbolisty. Za życia Klima zyskał popularność głównie dzięki pismom filozoficznym, zdołał jednak opublikować niewielką część swojego dorobku, większość rękopisów ujrzała światło dzienne dopiero po śmierci pisarza, w tym liczne opowiadania i korespondencja. Niektóre manuskrypty bezpowrotnie przepadły – zniszczył je sam autor. Proza Klimy, przypominająca poetyką twórczość Stanisława Ignacego Witkiewicza i Franza Kafki, stanowi niespotykany w literaturze amalgamat tajemniczości, groteski i czarnego humoru, zaprawiony dekadencją przełomu wieków. Polskiemu czytelnikowi znana jest jak dotąd jedna powieść Ladislava Klimy – Cierpienia księcia Sternenhocha, wydana w 1980 roku.