Krzysztof Pomian

Urodził się w 1934 roku w Warszawie. Studiował na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie obronił doktorat z filozofii, a następnie uzyskał habilitację. Jego nauczycielami byli Tadeusz Kotarbiński, Leszek Kołakowski i Bronisław Baczko. W roku 1966 został wykluczony z PZPR, a dwa lata później usunięty ze stanowiska adiunkta w Katedrze Historii Filozofii Nowożytnej UW za publiczną krytykę władz PRL. Przez trzy lata pracował w Bibliotece Narodowej. W 1973 roku wyjechał na stypendium do Centre national de la recherche scientifique w Paryżu, gdzie w 1984 został profesorem. Równolegle wykładał między innymi w École des hautes études en sciences sociales, École du Louvre i Université de Genève. W latach 1999–2007 pracował na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W roku 2001 objął funkcję dyrektora naukowego Muzeum Europy w Brukseli. Jest jednym z twórców tej instytucji, która przypomina, jak kształtowała się europejska wspólnota historyczna i kulturowa na przestrzeni ponad dwóch i pół tysiąca lat. Członek Polskiej Akademii Umiejętności w Krakowie, Ateneo Veneto w Wenecji i Accademia Clementina w Bolonii. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Legii Honorowej i Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Autor takich książek, jak: Przeszłość jako przedmiot wiary (1968), Człowiek pośród rzeczy (1973), L’Ordre du temps (1984, wyd. pol. Porządek czasu, 2014), Collectionneurs, amateurs et curieux (1987, wyd. pol. Zbieracze i osobliwości, 1996), L’Europe et ses nations (1990, wyd. pol. Europa i jej narody, 1992). Jego książki i artykuły były tłumaczone między innymi na angielski, hiszpański, holenderski, japoński, niemiecki, portugalski i włoski. Laureat prestiżowej francuskiej nagrody literackiej Prix Femina 2022 za całokształt twórczości, ze szczególnym uwzględnieniem wielkiego, trzytomowego dzieła pt. Le Musée – une histoire mondiale [Muzeum – historia światowa], opublikowanego przez wydawnictwo Gallimard.