Henryk Markiewicz

Urodził się w 1922 roku w Krakowie. W 1951 ukończył filologię polską na Uniwersytecie Jagiellońskim, stopień kandydata nauk filologicznych otrzymał w roku 1955. W latach 1950–1993 pracował na UJ (profesor od 1956), równocześnie – do roku 1968 – był zatrudniony w Instytucie Badań Literackich PAN. Główne dziedziny jego badań to historia literatury polskiej, zwłaszcza powieści lat 1864–1939, teoria literatury i badań literackich, historia wiedzy o literaturze. Ogłosił między innymi książki: Prus i Żeromski (1954), Główne problemy wiedzy o literaturze (1965), Pozytywizm (1978), Wymiary dzieła literackiego (1984), Zabawy literackie (1992), Literatura i historia (1994), Teorie powieści za granicą (1995), Polskie teorie powieści (1998), Boy-Żeleński (2001), Mój życiorys polonistyczny z historią w tle (2003). Nadto wydał kilka antologii teoretycznoliterackich, pisma Chmielowskiego, Tarnowskiego, Brzozowskiego, Boya-Żeleńskiego i Zygmunta Łempickiego oraz słownik cytatów Skrzydlate słowa (Seria I – 1990, Seria II – 1998; współautor: Andrzej Romanowski). Przez wiele lat był zastępcą redaktora naczelnego „Pamiętnika Literackiego”, członkiem Redakcji Naczelnej Obrazu literatury polskiej XIX i XX wieku, redaktorem naczelnym „Polskiego Słownika Biograficznego”. Jest członkiem Polskiej Akademii Nauk (od roku 1965) i Polskiej Akademii Umiejętności (od 1989). W 1996 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Gdańskiego i Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Krakowie.