Ingmar Bergman

(1918–2007) 
Szwedzki reżyser filmowy i teatralny, scenarzysta, dramaturg. Autor takich filmów, jak Siódma pieczęć (1956), Tam, gdzie rosną poziomki (1957), Persona (1965), Szepty i krzyki (1972), Fanny i Aleksander (1982), zaliczanych do najwybitniejszych osiągnięć światowej kinematografii. Wystawiał na deskach teatrów m.in. w Göteborgu, Malmö, Sztokholmie i Monachium. Zasłynął z głośnych inscenizacji dramatów skandynawskich, na przykład Ibsena (Peer Gynt 1957) i Strindberga (Sonata widm, 1954, 1971), a także klasyki literackiej – Moliera (Świętoszek, 1979), Szekspira (Wieczór trzech króli, 1975) czy Gombrowicza (Iwona, księżniczka Burgunda, 1980). Inscenizował również przedstawienia muzyczne, filmy telewizyjne, dokumentalne i słuchowiska. W Polsce, oprócz tekstów publikowanych w prasie, ukazały się jak dotąd Scenariusze (wybór, 1973), Sceny z życia małżeńskiego (wyd. pol. 1975), Twarzą w twarz (pol. 1978), Jajo węża, Jesienna sonata (wyd. pol. 1980) oraz autobiograficzna książka Laterna magica (wyd. pol. 1991).