Zbigniew Nowak
W Księdze Pamiątkowej na osiemdziesięciolecie urodzin określony został jako „Terrae Leopoliensis fillius, Terrae Gedanesis civis”.
Urodził się bowiem w 1927 roku w Lwowie i z Ziemią Lwowską jest mocno związany. W latach 1930–1940 mieszkał w Mostach Wielkich (pow. Żółkiew), gdzie jego ojciec pracował w Szkole Policyjnej i to niewielkie miasto kresowe stało się tematem jego książki Od Augustowa do Mostów Wielkich. Szkice z dziejów kresowego miasteczka 1549–1945, za co otrzymał godność honorowego obywatela Mostów Wielkich, nadaną mu przez Radę Miasta Mosty Wielkie, poświadczoną urzędowym dyplomem, wręczonym mu przez Konsula Generalnego Ukrainy w Gdańsku 29 sierpnia 2008 roku w Dworze Artusa w Gdańsku.
W latach 1940–1946 przebywał na zesłaniu na Sybirze. Nie mogąc powrócić do rodzinnych stron, zawłaszczonych przez Związek Sowiecki, zamieszkał w Krzeszowicach i tam starał się doganiać utracony na zsyłce czas. Maturę zdał w Liceum Bibliotekarsko-Księgarskim w Krakowie, tam również na Uniwersytecie Jagiellońskim uzyskał dyplom ukończenia studiów I stopnia w zakresie filologii polskiej. Magisterium i stopień doktora otrzymał na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika, habilitował się na Uniwersytecie Gdańskim, tytuł profesora nauk humanistycznych nadano mu w 1990 roku. Pracę zawodową rozpoczął 15 maja 1954 w Bibliotece Miejskiej w Gdańsku (obecna Biblioteka Gdańska PAN), w latach 1981–1997 jako jej dyrektor. Od 1974 roku był nauczycielem akademickim w Zakładzie Nauk o Książce Uniwersytetu Gdańskiego. Jest autorem licznych publikacji, głównie z zakresu nauki o książce oraz dziejów literatury staropolskiej.
