Albert Béguin

(1901–1957)
Szwajcarski pisarz, historyk literatury, tłumacz, krytyk literacki i wydawca; w latach 1937–1946 wykładowca literatury francuskiej na uniwersytecie w Bazylei, założyciel i redaktor naczelny pisma „Les Cahiers du Rhône” (1942). Po zakończeniu drugiej wojny światowej osiadł w Paryżu, gdzie prowadził działalność literacką i wydawniczą. Od roku 1950 do swojej śmierci był redaktorem naczelnym miesięcznika „Esprit”. Przygotował edycje pism Nervala, Balzaka, świętego Bernarda z Clairvaux i E.T.A. Hoffmanna. Uznanie zyskał dzięki wydanej w 1937 roku książce Dusza romantyczna i marzenie senne, poświęconej literaturze niemieckiego romantyzmu. W następnych latach opublikował między innymi: Gérard de Nerval (1937, 1945), Balzac visionnaire (1946), Léon Bloy, mystique de la douleur (1948), Patience de Ramuz (1950), Pascal (1952). Pośmiertnie ukazało się dwutomowe wydanie jego prac: Création et Destinée (1973–1974).