„Jak zwierzę”: szukam postawy, dzięki której wymknąłbym się dwóm chcącym zawładnąć mną siłom. Jedna to codzienne przyzwyczajenia i spojrzenie zdolne przetłumaczyć wszystko na język domowej codzienności. Druga – demoniczna moc uprowadzająca mnie w rejony, w których wszystko jest obce, nieznajome, niemal nieuznające mojego istnienia.

Książka łączy język maladyczny z językiem sztuki; pokazuje, jak literatura, filozofia, kino, malarstwo artykułują graniczne doświadczenia, ocalają je w idiomatycznym, a jednak powszechnym kodzie; wskazują miejsca wspólne, przeciwdziałając alienacji i bagatelizowaniu języków choroby.