Łacińska Rozprawa o scenicznym wykonaniu (1727) bawarskiego jezuity Franza Langa to przede wszystkim jeden z pierwszych europejskich podręczników „koniecznej i szlachetnej sztuki” – gry aktorskiej.

Opery i dramaty Wagnera wystawia się na całym świecie, z czym nie idzie w parze znajomość jego pism i poglądów. Tymczasem akurat w tym zakresie dokonuje się swoista rewaloryzacja ocen Wagnera na podstawie nieznanych lub jeszcze ciągle zbyt słabo znanych pism z ostatniej dekady jego życia.

Esej o aktorach i teatrze francuskim został zredagowany przez Humboldta na podstawie zapisków, które młody uczony prowadził regularnie w Paryżu od grudnia 1797 do sierpnia 1799.

Publikowany w tym tomie wybór tekstów Oskara Schlemmera (1888–1943) jest pierwszym polskim wydaniem materiałów związanych z eksperymentalną sceną Bauhausu w Weimarze i Dessau. 

Tekst Rollanda stał się w XX stuleciu niewyczerpalnym źródłem inspiracji dla kilku pokoleń artystów teatru.

Wybór pism dotyczących teatru autorstwa niemieckiego poety, krytyka i tłumacza epoki romantyzmu.

Mamy więc do czynienia z pisarzem, reżyserem i dramaturgiem, który wypowiada się poprzez obraz. Istotnie, jego ryciny to odsłony, jego kompozycje to inscenizacje; patrzymy raczej na scenę teatru niż na prawdziwy świat. /Jan Białostocki

Wykład teorii dramatu, poradnik dla autorów teatralnych i źródło inspiracji dla autorów późniejszych traktatów i poetyk.

Opowiastka popularno-filozoficzna, będąca źródłem poznania antycznych koncepcji komizmu.

Antologia tekstów dotyczacych francuskiego teatru średniowiecznego, który – przez wieki zapomniany – stał się bliski pokoleniu, które współtworzyło współczesny teatr eksperymentalny.

Rozprawka w formie podręcznika dla aktorów z 1750 roku, obejmująca różne obszary działalności teatralnej.