Siergiej Stratanowski to jedna z najważniejszych postaci w dzie­jach rosyjskiego samizdatu i wspaniałej formacji tak zwanej kul­tury nieoficjalnej.

Dimkovska w pełni korzysta z wolności tworzenia własnego poetyckiego świata, którego nowoczesność godzi z macedońską tradycją kulturową i religijną.

Przesycone ironią, zabawne wiersze dzielą się z czytelnikiem lekko sformułowaną, a przy tym śmiałą refleksją nad istotą ludzkiej godności i wolności.

Poetka stawia pytanie o granice wolności wobec różnego rodzaju przemocy i zniewolenia. Tytułowa Moja ojczyzna to kraj, w którym Blandiana żyje jako poetka, to kartka (w standardowym formacie papieru A4), którą ma przed sobą w chwili pisania.

Przesłaniem zbiorku, wyrażonym w tytule, jest afirmacja wewnętrznej, naturalnej siły człowieka, zdolnego do przeciwstawienia się temu, co nieludzkie.

Wiersze z tomu Tylne światła, choć wynikają z doświadczenia wspólnego dla całej generacji, która w dorosłość wchodziła w czasach upadku reżimu, mają charakter bardzo osobisty.

Der ganze Weg to książka o płci, będącej symbolem czasem widocznego, czasem ukrytego pożądania, przyzwyczajenia, przynależności i obcości.

Narratorami tekstów zebranych w tomie Pieniądze są zwykli ludzie, którzy w pogoni za sukcesem padli ofiarą systemu, nieuczciwości, a czasem własnych słabości. 

Cicha Ręka. Dziesięć elegii to obszerna, wieloczęściowa kompozycja poetycka, kontynuująca wielką, elegijną tradycję poezji europejskiej.

Oś tematyczną najnowszej książki poetyckiej Birgitty Lillpers stanowi opozycja „centrum – peryferie” oraz, co za tym idzie, wszelkie podziały, sztywne hierarchie, granice – czy raczej: absolutna niezgoda na nie.

Poezja Arłou'a to zapis przeżyć, wrażeń z lektur i podróży oraz refleksji człowieka współczesnego. 

Debiutancki tom Yahii Hassana ukazał się 9 października 2013 roku. Osiemset egzemplarzy nakładu – to niemały nakład dla tomiku poetyckiego w Danii – sprzedano w ciągu kilkunastu dni.

„[...] tom ten brzmi jak pieśń poety, który żyje, coraz bardziej w nigdzie [...]"

Ulicznice można przeczytać jako miejską sagę przełożoną na język bluesa. Krytyka odnalazła w nich ulicę z obrazu de Chirico, która daje wolność.