Książka Zapatrzenie ma przedstawić większość eseistycznej twórczości zmarłej w roku 2002 autorki.

Książka ta stanowi próbę odczytania obrazu za pomocą narzędzi wypracowanych przez retorykę — rozumianą jako teorię dyskursu, skoncentrowaną wokół perswazji, topiki i figuratywności.

Trzeci, ostatni tom Wyboru tekstów do Historii doktryn artystycznych. Obejmuje piśmiennictwo XVII wieku. 

Muzyka w wyobrażeniach ogrodu w literaturze i sztuce, a zwłaszcza w operze, muzyka przeznaczona do wykonania ogrodowego oraz muzyka jako metafora ogrodu stanowią treść książki składającej się z prac literaturoznawców, muzykologów, historyków i historyków sztuki.

Książka opisująca zjawisko manieryzmu w sztuce i literaturze od epoki renesansu aż po współczesność.

Niemal zapomniana dzisiaj sztuka Niezbornych, którzy w 1882 roku na krótko zaszokowali artystyczny Paryż.

Pozycja filozoficzna, poświęcona relacji między sztukami plastycznymi a dyskursem, którym próbuje się je ujmować.

Wiek XIX jest nam stosunkowo bliski, i może dlatego tak mało poznany. Jak pisać o sztuce XIX wieku i jaką się ona ukaże, kiedy ją naprawdę odkryjemy? Odpowiedzią jest ten zbiór esejów najwybitniejszej polskiej znawczyni tego okresu.

Próba spojrzenia na  „hipertekstualną, wirtualną i płynną” problematykę performansu.

Niniejsza książka, zawierająca teksty poświęcone historii i teorii sztuki, pozwala wniknąć w różnorodną myśl i bogatą malarską i architektoniczna wyobraźnię Johna Ruskina.

Autorka tropi te elementy w naszym postrzeganiu świata, które na przestrzeni wieków zostały wyalienowane przez konwencje kulturowe.

Nagroda Gdynia w kategorii Esej.

Trzy szkice poświęcone przedstawianiu śmierci w malarstwie oraz dziejom obrazowania idei vanitas w poezji i sztuce.

Drugi tom tekstów teoretycznofilmowych
z obszaru czeskiej kinematografii.

Rozprawa z wyimaginowanym obrazem wieku XVIII jako epoki dekadenckiej i jałowej.

Wybór tekstów teoretycznofilmowych z obszaru czeskiej kinematografii.

Katedra w poezji, powieściach, esejach i listach polskich pisarzy, od Stanisława Wyspiańskiego do Jacka Dukaja.

Studia wybitnych humanistów poświęcone mitowi Orfeusza.