Jerzy Stempowski

(ur. 1894) 

Eseista i krytyk, uznawany za jednego z najwybitniejszych polskich twórców współczesnego eseju literackiego. Studiował w Krakowie, Monachium, Genewie, Zurychu i Bernie. W latach 1921–1925 korespondent Polskiej Agencji Telegraficznej, od 1940 roku na emigracji w Szwajcarii, a od roku 1946 współpracownik paryskiej „Kultury”, w której przez kilkanaście lat publikował szkice, felietony i artykuły pod wspólnym tytułem Pamiętnik niespiesznego przechodnia. Ważniejsze tomy esejów: Chimera jako zwierzę pociągowe (1933), Eseje dla Kassandry (1961), Od Berdyczowa do Rzymu (1971) i Listy z ziemi berneńskiej (1974). Sporą wartość ma również obfita korespondencja Stempowskiego oraz prowadzony z niezwykłą przenikliwością dziennik podróżny. Pisarz zmarł w 1969 roku.