Zbigniew Jankowski

(ur. 1931) 
Poeta, prozaik, krytyk. Był organizatorem i pierwszym prezesem Klubu Literackiego „Kontakty” w Rybniku oraz współorganizatorem Rybnickich Dni Literatury (1959–1965). Był także organizatorem pierwszej w Polsce grupy poetycko-plastycznej „Reda” w Kołobrzegu (1965–1971), programowo związanej z morzem. W latach 1971–1975 mieszkał we Wrocławiu, gdzie był założycielem i prezesem Dolnośląskiego Oddziału Stowarzyszenia Marynistów Polskich. W latach 1979–1996 był jednym z inspiratorów i aktywnych uczestników społeczno-kulturalnych działań w gdańskim Duszpasterstwie Akademickim Ojców Dominikanów, a potem w Duszpasterstwie Środowisk Twórczych. Pływał na statkach rybackich i handlowych. Współpracował z wieloma pismami literackimi i społeczno-kulturalnymi. Członek SPP i PEN Clubu.

Od swego poetyckiego debiutu w roku 1956 wydał około trzydziestu książek, m.in.: Ciążenie morza (1970), Psałterz bałtycki (1974), Wiązanie tratwy (1976), Żywioł wszelki (1978), Według Jonasza (1983), Poezje wybrane (Biblioteka Poetów LSW, 1985), Falochrony (1987), Port macierzysty (1995), Morze przybywa z daleka (1997), Powiedz, Rabbi (1999), Słowo ostatnie i wciąż pierwsze (2000), Posłańcy żywiołu (2003), Ciernie wody (2003), Odpływ. Sztuka ubywania (2005). Jest laureatem wielu nagród literackich, między innymi im. Mikołaja Sępa-Szarzyńskiego, Świętego Brata Alberta, Włodzimierza Pietrzaka. Od roku 1975 mieszka w Sopocie.