Anna Czekanowicz

(1952)

– gdańska poetka, prozaiczka, scenarzystka i redaktorka. Pomysłodawczyni festiwalu i nagrody Europejski Poeta Wolności. Zaangażowana w wiele inicjatyw kulturalnych w Gdańsku. Publikowała w „Punkcie”, „Tytule” i innych czasopismach. Autorka opowiadań, które znaleźć można m.in. w II tomie antologii kultury współczesnej Transgresje (Odmieńcy) pod redakcją Marii Janion i Zbigniewa Majchrowskiego.

Debiutowała w 1974 roku na łamach miesięcznika „Litery”. W latach 1976-79 należała do grupy poetyckiej Wspólność, będącej częścią formacji poetyckiej Nowa Prywatność. Współtworzyła scenariusz pierwszych odcinków serialu telewizyjnego Radio Romans, a także wraz z Władysławem Zawistowskim 150 odcinków serialu radiowego Ulica Kwietna emitowanego przez Radio Gdańsk w latach 1995-1998. Dla teatru Wybrzeże adaptowała Alicję w Krainie Czarów (premiera w listopadzie 1998 w reżyserii Stefana Chazbijewicza).

W latach 1978-1990 kierownik literacki Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej. W roku 1990 uczestniczka International Writing Program na Uniwersytecie Iowa. W latach 1994-2007 zastępczyni dyrektora Państwowej Opery Bałtyckiej. W roku 2000 jej monodram Chińska cesarzowa został wyróżniony w Konkursie Dramaturgicznym Tespis. W latach 2002-2005 prezeska gdańskiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. 2007-2016 Dyrektorka Biura Prezydenta do spraw Kultury w Urzędzie Miejskim w Gdańsku. W latach 2016-2019 doradczyni do spraw kultury Prezydenta Gdańska Pawła Adamowicza. Członkini Rady Kultury Gdańskiej (2019-2023) i polskiego PENClubu.

Współorganizatorka (ze Stanisławem Rośkiem) sesji literackich Punkt po punkcie, które zaowocowały serią almanachów pod tym samym tytułem.

Książki poetyckie Anny Czekanowicz: 

Ktoś, kogo nie ma ’76, Więzienie jest tylko we mnie ’78, Pełni róż obłędu (współautor Zbigniew Joachimiak) ’83, Najszczersze kłamstwo ’86, Śmierć w powietrzu ’91, Wciąż widzę twarze ’94.

---

Fot. Klaudia Fetta i Mateusz Drążewski.