(1939-2018)
Teatrolog, profesor zwyczajny (emerytowany) na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Projektodawca i pierwszy dyrektor powołanego w 1990 roku Ośrodka Badań Twórczości Jerzego Grotowskiego i Poszukiwań Teatralno-Kulturowych we Wrocławiu, w latach 1990–2004 dyrektor artystyczny i naukowy tej placówki. Wydawca pism teatralnych Jerzego Grotowskiego Teksty z lat 1965–1969 (wspólnie z Januszem Deglerem), Mieczysława Limanowskiego, Juliusza Osterwy, Wacława Radulskiego, Konrada Swinarskiego. Najważniejsze książki: Teatr Dionizosa. Romantyzm w polskim teatrze współczesnym (1972), Grotowski i jego Laboratorium (1980) – edycja amerykańska Grotowski and His Laboratory, posłowie Robert Findlay (PAJ Publications, New York 1986), Grotowski wytycza trasy. Studia i szkice (1993), Jerzy Grotowski. Od „divadla predstaveni” k rituálnym hrám (Bratysława 1995), Grotowski. Źródła, inspiracje, konteksty (1998), Pamięć Reduty. Osterwa, Limanowski, Grotowski (2003), Nazywał nas bratnim teatrem. Przyjaźń artystyczna Ireny i Tadeusza Byrskich z Jerzym Grotowskim (2005), Polskie kontakty teatralne z Orientem w XX wieku; t. 1: Kronika, t. 2: Studia (2008), Jerzy Grotowski. Źródła, inspiracje, konteksty, t. 1: Wydanie drugie, zmienione, t. 2: Prace z lat 1999–2009 (2009), Jerzy Grotowski e il suo Laboratorio. Dagli spettacolo a L’arte come veicolo, przedmowa Eugenio Barba, posłowie Franco Ruffini (Bulzoni Editore, Roma 2011).
