Książka przedstawia mechanizmy funkcjonowania sekty w kulturze polskiej wyjątkowej, ponieważ kierowanej przez Mickiewicza. Kontakt z Towiańskim, litewskim prorokiem, odmienił życie poety. Mickiewicz porzucił pisanie i rozpoczął wielki eksperyment, obejmujący dusze i ciała wyznawców, członków Koła. Pragnął wychować "nowego człowieka", zdolnego, dzięki wydobytej z własnego wnętrza sile, do najtrudniejszych zadań: odzyskania niepodległości Polski, przemiany Europy, zbawienia świata. Poezja "nowej epoki" zamieniła się jednak w martwą mowę, próby wewnętrznego odrodzenia skończyły się intrygami, spełzły na niczym. Rutkowski wykorzystuje liczne dokumenty z epoki, by opisać metody i skutki tej operacji. Opowiedziana przez niego historia staje jak żywa przed oczyma czytelnika. Jest to trzecie wydanie książki – pierwsze, emigracyjne, ukazało się w roku 1988 w Paryżu nakładem "Libelli", drugie, bez wiedzy i zgody autora, w roku 1990 w Krakowie. We wstępie Rutkowski pisze: "Niczego w tej książce nie zmieniłem, ponieważ zmieniać nie musiałem. Braterstwo albo śmierć zachowuje w mym przekonaniu pewną wartość, dotyczy bowiem nie tylko konkretnych wydarzeń historycznych, lecz opowiada też o drzemiącej w każdym z nas tęsknocie do mistrza i pana, o błądzeniu po manowcach w poszukiwaniu prawdy, a niekiedy – świętości. To powieść o nieustannie ponawianych atakach niższego na wyższe, czyli o pląsach Psuja".