Książka stanowi plon konferencji naukowej, która odbyła się na Uniwersytecie Gdańskim w 1999 roku. Organizatorzy konferencji postawili na rozmaitość postaw badawczych i na refleksję nad rozmaitymi aspektami motywów onirycznych. W tomie tym znalazły się zatem nie tylko teksty o estetyce snów w poezji Mickiewicza, ale też rozważania o realizacjach teatralnych wizyjnych sekwencji z Dziadów; mamy tu wejrzenie do fragmentów onirycznych z utworów poetyckich i dramatów, a także do listów poety; towarzyszymy spostrzeżeniom na temat fenomenologii snów i dociekaniom nad procedurami poprawiaczy Mickiewiczowskich objawień; śledzimy egzystencjalne aspekty utworów "ze snu rodem" oraz to, jak się Mickiewicz śnił po śmierci tym, którzy go znali za życia.