„Fryderyk Nietzsche, Martin Heidegger, Michel Foucault... Pod ich znakiem powstawały interpretacyjne fikcje, które czytelnik ma teraz przed sobą” – deklaruje Komendant we wprowadzeniu do książki. – „Strukturalny Słowacki, Trentowski czytany przez Heideggera, Vincenz i Nietzsche czytani przez Miłoszową ideę apokatastasis; fikcje te łączy chęć pokazania różnych sposobów rozumienia czasu. Bo czas ludzki nie płynie, jak rzeka, jednym nurtem, ma swoje zakola, wiry i martwe odnogi. Czas w moim przekonaniu to nie dialektyczna maszyneria, już raczej Sanatorium pod Klepsydrą. Stąd tytuł. Łączy je ponadto wywiedzione z Kafki przekonanie, że każdy ma swoje wejście do gmachu Prawa, przeznaczone tylko dla niego”.