Mowa mowy jest opisem zjawiska językowego, które autor nazywa autogeneracją. Zjawisko to ukazywane jest między innymi na przykładach z języka filozofii, wprowadzających w sedno współczesnej problematyki ogólnohumanistycznej. Metoda, za pomocą której autor przedstawia i opisuje badany materiał, zbliżona jest do dekonstruktywizmu. „Człowiek – pisze Andrzej Chojecki – zadaje sobie pytania, czy jest pewny swej pewności, czy wierzy w wiarę, czy wątpi w wątpienie. Kocha miłość, nienawidzi nienawiści, gardzi wzgardą, śmieje się ze śmiechu. Jest ciekawy, co powoduje jego ciekawość. Pożąda pożądania innego. Wyznaje szczerze, że nie jest szczery. Sądzi, że zawdzięcza siebie samemu sobie. I chce, by śmierć umarła”.