Filozofia nie jest ani kontemplacją idei czy kosmosu, ani refleksją nad podmiotowymi warunkami myślenia, ani komunikowaniem lub opisem warunków intersubiektywności. Jest działalnością polegającą na nieograniczonym tworzeniu pojęć. Autorzy nie poddają się więc postmodernistycznej modzie dekonstrukcji i dążą do wytyczenia ścisłych granic między filozofią, nauką i sztuką. W przeciwieństwie do myślenia naukowego, pojęcia filozofii nie odnoszą się do "obiektywnego" porządku rzeczy. Dlatego nie mogą być ani prawdziwe, ani dyskusyjne, ale mogą być interesujące, ważne, godne uwagi. Pojęcia filozofii za środowisko teoretyczne mają wyłącznie problemy. Zachowują swe znaczenie, dopóki owe problemy nie zostaną rozwiązane. Pojęć nie tworzy się więc z niczego, ale praca filozofii polega właśnie na wymyślaniu pojęć, a wraz z nimi sposobów życia. W istocie bowiem filozofia jest intelektualną reakcją na chaos zagrażający myśleniu i życiu – chaos, przed którym ona chroni, narzucając mu racjonalny porządek. Co zatem odróżnia ją od rywali, którzy, jak choćby współczesny marketing, mają ambicję zaopatrywać nas nawet w pojęcia? Filozofia powinna nam wyjaśnić, jaka jest twórcza natura pojęcia, i obronić myślenie przed wymogami codzienności, które są dziś podporządkowane rynkowi czy liberalnemu konsensusowi. Co to jest filozofia? to ostatnie wielkie dzieło pary autorskiej Deleuze – Guattari, być może ostatnie wielkie dzieło filozoficzne XX wieku.