Zachodni front śródmieścia Gdańska to kluczowy fragment urbanistycznego założenia pierścieniowego, które powstało na przełomie XIX i XX wieku w czasie wielkiej przebudowy miasta. Wtedy to w miejscu nowożytnych bastionów ziemnych, które przez ponad trzy stulecia wyznaczały granicę miasta, zostały wytyczone nowe ulice i place. W ich otoczeniu powstała nowa wielkomiejska zabudowa. W 1945 roku Gdańsk został zniszczony, a po wojnie podjęto próby ponownej zabudowy tego obszaru. Większość przygotowanych projektów nie została jednak zrealizowana lub została zrealizowana fragmentarycznie, co doprowadziło do wyraźnej degradacji zachodniego frontu, który obecnie funkcjonuje głównie jako arteria przelotowa.

Łukasz Bugalski podejmuje próbę odczytania nawarstwień składających się na miejskie dziedzictwo zapisane w strukturze urbanistycznej zachodniego frontu śródmieścia Gdańska. Analizując opracowane w kolejnych dekadach plany, projekty i koncepcje przestrzenne, udowadnia, że obszar ten – choć obecnie nieuporządkowany – ma ogromny potencjał.