Friedrich Hölderlin (1770–1843) – jeden z największych poetów języka niemieckiego, obok Goethego i Schillera trzeci wieszcz niemieckiego romantyzmu. Za życia niedoceniony, po śmierci zapomniany, odkryty i uznany dopiero w wieku XX. Postać owiana legendą, autor skrzydlatych słów „po co poeci w czasie marnym”.

Niniejszy wybór zawiera 100 najsłynniejszych jego wierszy w przekładzie Antoniego Libery.

Wszystko to [kanon literatury niemieckiej] czytałem chętnie, aż nagle wśród tekstów znalazłem coś zachwycającego, coś, co mnie całkowicie oczarowało. Chwila najpiękniejsza w mym życiu. Był to fragment Nocy Hölderlina. Tych kilkanaście linijek… Oto poezja! Oto poeta!

Hermann Hesse

O czym mówi poezja Hölderlina? Jej hasłem jest świętość. Hasło to mówi, że bogowie zbiegli. I że nas oszczędzają. Póki nie zechcemy i nie zdołamy mieszkać w ich pobliżu. Trzeba więc przygotowywać się do pobytu w owym pobliżu… Poezja Hölderlina jest dla nas przeznaczeniem. Czeka, by śmiertelni jej odpowiadali. Odpowiadanie prowadzi na szlak w pobliże zbiegłych bogów: tam, dokąd zbiegli, i przez co nas oszczędzają. Pieśnią poety jest dźwięk dzwonu. Który wzywa, aby czas się odwrócił.

Martin Heidegger  

Recenzja Kingi Młynarskiej na stronie szuflada.net