Sztuka ludowa to Nemezis polskiej inteligencji, nowoczesny fanta­zmat oparty na micie dobrego dzikusa oraz przekonaniu o auten­tyczności „człowieka naturalnego” i stanowiącej jego pochodną wierze w „prawdę prymitywu”. Ewa Klekot pisze o praktykowaniu tych przekonań i wierzeń przez kolejne pokolenia inteligentów różnych orientacji politycznych; o uwikłaniu wiejskiej wytwórczości i twór­czości plastycznej w romantyczną legendę o ludowych korzeniach narodu – jedną z najsilniej ugruntowanych struktur długiego trwania w potocznej wizji narodowej przeszłości. O tym, że w procesie tworzenia sztuki ludowej kolekcjonerzy, artyści i badacze ubierali własną kreatywność w poetykę odkrycia, podczas gdy wytwórcy poddawanych metamorfozie rzeczy uzyskiwali status odkrywanych, od których oczekiwano jedynie, by spełniali zdefiniowane podczas wytwarzania odkrycia warunki ludowości.

Publikacja dofinansowana przez SWPS Uniwersytet Humanistycznospołeczny.

„Poranek Dwójki” | Z autorką rozmawiał Piotr Kędziorek | Program 2 Polskiego Radia

 „OFF Czarek” | Z autorką rozmawiał Cezary Łasiczka | Radio TOK FM

Podcast Fundacji Bęc Zmiana | Z autorką rozmawiała Bogna Świątkowska

Nowoczesna ludowość jako stawka w grze. O Kłopotach ze sztuką ludową Ewy Klekot | recenzja Tomasza Rawskiego | „Widok" nr 34/2023