Jeśli przyjąć, że utopie nie są zabawami bez konsekwencji, lecz każda utopia – zwłaszcza heroiczna – w jakiś sposób zmienia rzeczywistość (choćby przez ukazanie zagrożenia dla ludzkości ze strony pewnych rozwiązań systemowych), to prawidłowość ta objawia się także w eksperymentach teatralnych prowadzonych w koloniach artystycznych: podejmowane w krainie utopii – realnie zmieniały teatr.

Jerzy Grotowski, jeden z najwybitniejszych artystów światowego teatru w XX wieku, był człowiekiem spotkań. Można powiedzieć, że jego droga w sztuce realizowała się poprzez spotkania z ludźmi.

Teatr rosyjski drugiej połowy XX wieku konfrontował się głównie z własną przeszłością: z dokonaniami Stanisławskiego, Meyerholda, Wachtangowa. Autorka książki przygląda się bliżej temu dziedzictwu.

Studia zebrane w niniejszym tomie obejmują takie zagadnienia, jak: polska recepcja opery pekińskiej i japońskiego teatru nō, wizyty zespołów kabuki.

Kordian Słowackiego na polskich scenach w kontekście dziedzictwa romantycznego we współczesnym teatrze.

Monografia „studia” i „laboratorium” teatralnego w rosyjskiej kulturze XX wieku.

Książka ukazująca punkty wspólne mistyki religijnej, mistyki współczesnych ruchów teatralnych oraz dramatów mistycznych Juliusza Słowackiego.

Studia poświęcone jednemu z najwybitniejszych teatrów Europy i jego twórcom – Juliuszowi Osterwie i Mieczysławowi Limanowskiemu.

Monograficzne omówienie teatralnej historii tytułowej bohaterki Gombrowiczowskiego dramatu.