Szukaj
Nazwana "szatańskimi wersetami teatrologii", dla jednych bluźniercza, dla innych będąca objawieniem, książka Kolankiewicza jest niewątpliwie dziełem przełomowym w polskiej myśli teatrologicznej.
Trzon niniejszego tomu stanowi Opowieść biograficzna o Limanowskim, doprowadzona do 1930 roku.
Jeśli przyjąć, że utopie nie są zabawami bez konsekwencji, lecz każda utopia – zwłaszcza heroiczna – w jakiś sposób zmienia rzeczywistość (choćby przez ukazanie zagrożenia dla ludzkości ze strony pewnych rozwiązań systemowych), to prawidłowość ta objawia się także w eksperymentach teatralnych prowadzonych w koloniach artystycznych: podejmowane w krainie utopii – realnie zmieniały teatr.
Jerzy Grotowski, jeden z najwybitniejszych artystów światowego teatru w XX wieku, był człowiekiem spotkań. Można powiedzieć, że jego droga w sztuce realizowała się poprzez spotkania z ludźmi.
Studia zebrane w niniejszym tomie obejmują takie zagadnienia, jak: polska recepcja opery pekińskiej i japońskiego teatru nō, wizyty zespołów kabuki.
Pierwsza część opracowania poświęconego polskim kontaktom z teatrem azjatyckim. Niniejszy tom zawiera kronikę dokumentującą pobyty twórców i zespołów z Chin, Japonii, Indii czy Indonezji w Polsce.
Kordian Słowackiego na polskich scenach w kontekście dziedzictwa romantycznego we współczesnym teatrze.
Monografia „studia” i „laboratorium” teatralnego w rosyjskiej kulturze XX wieku.
Zbiór esejów jednego z najlepszych polskich teatrologów.
Teatr rosyjski drugiej połowy XX wieku konfrontował się głównie z własną przeszłością: z dokonaniami Stanisławskiego, Meyerholda, Wachtangowa. Autorka książki przygląda się bliżej temu dziedzictwu.
Książka ukazująca punkty wspólne mistyki religijnej, mistyki współczesnych ruchów teatralnych oraz dramatów mistycznych Juliusza Słowackiego.
Książka poświęcona artystycznej przyjaźni Ireny i Tadeusza Byrskich z Jerzym Grotowskim, poszerzona o korespondencję pomiędzy Grotowskim a Byrskimi z lat 1960–1996.
Studia poświęcone jednemu z najwybitniejszych teatrów Europy i jego twórcom – Juliuszowi Osterwie i Mieczysławowi Limanowskiemu.
Monograficzne omówienie teatralnej historii tytułowej bohaterki Gombrowiczowskiego dramatu.