Książka poświęcona jest trzem gdańskim zabytkom z przełomu średniowiecza i czasów nowożytnych: zegarowi astronomicznemu w kościele Panny Marii, retabulum ołtarza głównego w tej samej świątyni oraz wystrojowi Dworu Artusa. Dzieła te pod wieloma względami się różnią, mają jednak jeden wspólny aspekt: odwołują się do wiedzy zakładającej istnienie rozlicznych więzi łączących człowieka z wszechświatem. Była nią astrologia – dziedzina niegdyś wszechobecna, mająca daleko idący wpływ na światopogląd ludzi i ich życie codzienne. Książka ta jest pierwszą próbą dogłębnego odczytania treści astrologicznych zawartych w tych dziełach, analizowanych w szerokim kontekście kultury miasta, regionu i epoki. Ujawnia ona, jak poważne miejsce w świadomości mieszkańców nadmotławskiego emporium zajmowała wiedza o ciałach niebieskich i ich oddziaływaniu na człowieka i jego otoczenie.