Szukaj
Sierpień 2010
Zaletą tej książki jest klarowny układ. Początkowe rozdziały dotyczą zagadnień ogólnych. Przedstawiono w nich charakterystykę moralności i sporów moralnych oraz związek między zasadami moralnymi a konkretnymi obowiązkami moralnymi. Rozdział piąty poświęcony został krytyce pryncypializmu Beauchampa i Childressa w ich wpływowym podręczniku do etyki medycznej. W pozostałych partiach książki omówiono rodzące problemy bioetyczne, takie jak definicja choroby i chorób psychicznych, obowiązki lekarza i stosunki między lekarzem i pacjentem (w tym kwestia paternalizmu), wreszcie śmierć i eutanazja.
Bioetyka. Ujęcie systematyczne - Joanna Klimczyk, Nowe Książki, 08.2010
Informator religijny „Tygodnika Powszechnego", „Więzi" i „Gazety Wyborczej" analizuje relacje między dwoma głównymi czynnikami świadomości współczesnego świata. Obszernie przedstawia to, co zasadniczo różni wspólnoty kościelne i środki masowego przekazu, co je konfliktuje nieuchronnie. Przyczyną rozdrażnień jest przede wszystkim przypisywana mediom zasada: dobra wiadomość to żadna wiadomość. Skandale jako podstawowa potrawa myślowa. Świętość to nie temat, bo jest nudna... Tylko że z kolei w instytucjach religijnych widać zasadę przeciwną: zła wiadomość to żadna wiadomość.
Religia, media, mitologia - Jan Turnau, Gazeta Wyborcza, 31.07-1.08.2010
Lipiec 2010
Wprowadzając pojęcie filmowych „kryształów czasu”, gdy przenikają się obrazy wirtualne i aktualne, filozof przywołuje twórczość Krzysztofa Zanussiego. Zalicza polskiego reżysera do „tych autorów, którzy od czasów Dreyera wiedzieli, jak wzbogacać dialog treściami religijnymi, metafizycznymi czy naukowymi, utrzymując je cały czas na poziomie najbardziej codziennym, trywialnym”.
Rozważaniom Deleuze towarzyszy nieustająca troska o kondycję kina, o kryzys, który grozi tej dziedzinie sztuki, gdy do gry wchodzą „formalistyczne wygłupy i komercyjne konfiguracje seksu i krwi”. I ostrzega „sztuka dla mas już ukazywała niepokojące oblicze”. Zdaniem Deleuze „historia kina to długie dzieje męczeństwa’, ale dzięki twórom-myślicielom, udaje się X muzie nie ugrzęznąć na manowcach.
Kino - Beata Zatońska, TVP.INFO, 07.07.2010
Anna Wieczorkiewicz badając kulturowe aspekty istnienia potwora, analizując ludzką cielesność i jej odstępstwa od normy, trzyma monstrum bardzo mocno, nie pozwala mu się wyrwać, póki nie zostanie solidnie zbadane. Autorka dochodzi do wielu interesujących wniosków, z którymi warto się zapoznać. Kiedy dowiedziałam się o tym, że została wydana naukowa publikacja poświęcona potworom, byłam zachwycona, ponieważ do tej pory żaden z autorów nie zajął się tym niezwykle ciekawym tematem w takim zaawansowanym stopniu. Podjęcie problematyki potworności jest ważnym krokiem, aby dokonało się to, czego Wieczorkiewicz tak pragnie – wejścia „Monstruarium” w krąg najważniejszych dzieł antropologii monstrualności.
Monstruarium - Sylwia Włodyga, stacjakultura.pl, 13.07.2010
Czy może być coś bardziej przewrotnego niż przenieść chorwackiego kilera z USA do Islandii i umieścić w środowisku ortodoksyjnych wyznawców Boga, walczących ze złem? Powieść, przypominająca komedię pomyłek, w miarę upływu akcji nie tylko bawi, ale też sygnalizuje poważniejsze problemy: ludzkiego przeznaczenia, bezsensu wojny i okrucieństwa, kulturowej odmienności narodów mimo postępującej globalizacji. Gorąco polecam!
Poradnik domowy kilera - kurierlubelski.pl, 16.07.2010
Poradnik domowy kilera jest książką przepełnioną niewybrednym humorem. Nie brakuje w niej sarkazmu i ironii. Helgason wytyka palcem nieudaczność służb specjalnych, hipokryzje zdewociałych głosicieli dobrej nowiny, dostaje się także imigracji (w tym polskiej), ale także całkiem na serio pisze o wojnie w Chorwacji i o jej konsekwencjach dla zwykłych ludzi. Może Tom nie zostałby nigdy hitmanem, gdyby wcześniej nie nauczył się zabijać swych braci.
Polecam.
Poradnik domowy kilera - kulturatka.pl, 07.2010
Czasem Helgason odwołuje się do obrazów surrealistycznych, innym razem wybiera wstrząsający realizm – rozwiązania fabularne pozwalają mu na dowolne zabiegi, akcja nadaje bowiem książce szybkie tempo i usprawiedliwia wszystkie, nawet najbardziej ryzykowne, pomysły autora. Zaletą „Poradnika domowego kilera” jest nieprzewidywalność i brak jasno sprecyzowanego kierunku, w którym całość zmierza.
Poradnik domowy kilera - Izabela Mikrut , tu-czytam.blogspot.com, 11.07.2010
Już sama postać bohaterki wspomnień, nie pasuje do szablonów tamtej epoki. Wykształcona zdecydowanie ponad standardy przyjęte w jej warstwie społecznej i rodzinnym mieście (w którym znalezienie nauczyciela rysunku dla dorastającej panienki okazało się zadaniem zbyt trudnym do wykonania), o horyzontach znacznie przekraczających i tak dość demokratyczne wyobrażenia ówczesnego gdańskiego mieszczaństwa, młoda przyszła pisarka wychodzi za mąż za człowieka o wiele starszego – co jest akurat dość typowe – z którym tworzy nad wyraz partnerski jak na tamte czasy związek. Jednak zanim poślubiła Heinricha Florisa, pochodzącego z jednej z najszacowniejszych patrycjuszowskich rodzin, jej zainteresowania koncentrują się wokół książek i sztuki (w takiej postaci, w jakiej, w dość już prowincjonalnym Gdańsku, jest ona dostępna). Są to raczej osobliwe zainteresowania w świecie, w którym kobietom wystarczała znajomość czytania i pisania, potrzebna do prowadzenia spraw domowych, oraz wyszywania i innych „kobiecych” umiejętności.
więcej>>
Gdańskie wspomnienia młodości - Sebastian Szymański, kulturaliberalna.pl, 13.07.2010
Dużym plusem ksiażki Jana Skórzyńskiego jest to, że w sposób przekonujący rozprawia się z najważniejszym zarzutem wobec Wałęsy - ze sprawą jego uwikładnia agenturalnego.
Zadra. Biografia Lecha Wałęsy - Antoni Dudek, Andrzej Friszke, Piotr Osęka, Jan Skórzyński - zapis dyskusji na temat książki Zadra, Więź, 07.2010
Anna Wieczorkiewicz badając kulturowe aspekty istnienia potwora, analizując ludzką cielesność i jej odstępstwa od normy, trzyma monstrum bardzo mocno, nie pozwala mu się wyrwać, póki nie zostanie solidnie zbadane. Autorka dochodzi do wielu interesujących wniosków. (...)
Monstruarium - Sylwia Włodyga, StacjaKultura.pl, 07.2010
Poradnik domowy kilera Hallgrimura Helgasona nie powinien przede wszystkim rozczarować miłośników Quentina Tarantino. W jednym z wywiadów islandzki pisarz wyznał: "Chciałem napisać powieść o cechach filmu - z mocną fabułą, szybkim tempem, krótkimi rozdziałami, plastycznymi scenami i ostrymi dialogami." (...) Czytelnik bawi się setnie.
Poradnik domowy kilera - Magazyn Literacki Książki, 07.2010
Małe wielkie kino Paweł Sitkiewicz zaadresował do odbiorcy uwrażliwionego na sztuki wizualne, ale jest ona też podręcznikiem akademickim. To nie tylko znakomita podróż w głąb świata kina animowanego, ale zrozumiała i klarowna wykładnia jego historii, tendencji i związków ze zjawiskami społecznymi i politycznymi, których było i jest zwierciadłem. Wspaniała książka!
Małe wielkie kino - Anna Kilian, Audiowizualni.pl - portal Krajowej Izby Producentów Audiowizualnych
Równolegle jednak – i w tym książka Baltrušaitisa jest chyba najciekawsza – anamorfozy budzą intelektualną fascynację i gorące spory. W końcu nieustannie każą nam wątpić, szukać drugiego dna, uczą nie tylko tego, że zmysły są omylne, ale że punkt widzenia zmienia diametralnie sensy.
Anamorfozy - Jacek Dehnel, Wirtualna Polska
W Poradniku... krytycznie przygląda się swoim rodakom i krajowi, kpi, wyśmiewa, czasem tylko może szarżuje zanadto, ale trzeba mu przyznać, że potrafi wprowadzić w dobry nastrój.
Poradnik domowy kilera - Beata Kęczkowska, Gazeta Wyborcza, dodatek Co jest grane, 23.07.10
Znajdziemy tu błyskotliwą krytykę wszystkiego: od konserwatystów po liberałów, od Kościoła katolickiego, przez islam i wiarę Mojżeszową - po darwinizm społeczny. Jak to w ogóle możliwe, że lubimy kilera - mizogona i rasistę? Sprawia to majstersztyk Helgasona, mistrza czarnego humoru.
Poradnik domowy kilera - Agnieszka Wolny-Hamkało, Polityka, 24.07.10
Zmianie ulega status "potwora", który przestaje być postrzegany w kontekście religijnym, a staje się cennym eksponatem, podnoszącym status i pozycję kolekcjonera/właściciela. Furorę robią bestiariusze, książkowe kompendia wiedzy o potworach wszelkiej maści. (...) Poruszyłem tylko kilka wątków tej imponującej książki, którą Anna Wieczorkiewicz kończy rozważaniami o współczesnej kondycji Innego, który za sprawą kultury, nauki i medycyny przestaje być wykluczonym i stygmatyzowanym potworem.
Monstruarium - Cezary Polak, DZIENNIK Gazeta Prawna, dodatek Kultura, 02/04.07.2010
Nie zajmuję się wydarzeniami historycznymi, chociaż obficie czerpię z rozmaitych źródeł sądowych, dziennikarskich czy naukowych. Raczej próbuję zadać pytanie: dlaczego to, co się wydarzyło w lecie 1941 r., nie tylko w Jedwabnem czy Radziłowie, lecz także w rozmaitych wariantach w dziesiątkach miasteczek polskich, tak mnie dręczy? I tym swoim napięciem na ten temat chcę się podzielić z czytelnikiem czy widzem.
Nasza klasa - Rozmowa Juliusza Kurkiewicza z Tadeuszem Słobodziankiem, Gazeta Wyborcza, 06.07.2010
To jednak, co sprawia, że teksty te są bardzo atrakcyjne, to nie tylko ich siła intelektualna, świeżość i oryginalność odczytań sztuki, wyjątkowych w polskiej historii sztuki, ale paralelny z treścią język, jakim mówi się tu o sztuce.
Wędrówka do źródeł - Marta Leśniakowska, Nowe książki, 07.2010
Arloŭ w wielu wierszach portretuje siebie w różnorodnych działaniach, zatrudnieniach, bogatej aktywności. Posiada ogromną zdolność wieloaspektowego patrzenia, spoglądania na sprawy tego świata i własnego życia z dalekiej i bardzo bliskiej perspektywy. Zatrzymuje w poetyckim kadrze chwile intymne, tworzy kameralne, liryczne żarty, związane z bliskimi sobie kobietami, nigdy jednak nie zapomina o zbiorowej indywidualnej godności, „kwestii smaku” i zwyczajnej przyzwoitości, mocnej tożsamości i związkami z miejscem pochodzenia.
Prom przez Kanał La Manche - Krzysztof Lisowski, Nowe Książki, 07.2010
Czy może być coś bardziej przewrotnego niż przenieść chorwackiego kilera z USA do Islandii i umieścić w środowisku ortodoksyjnych wyznawców Boga, walczących ze złem? (...) Gorąco polecam!
Poradnik domowy kilera - POLSKA Kurier Lubelski, 17/18.07.2010